Judo pochodzi z Japonii. Jego twórcą był Jigoro KANO (1860-1938). Zebrał on i ulepszył chwyty jiu-jitsu nadając im nową formę. Kano usunął z jiu-jitsu elementy mogące zagrozic zdrowiu lub życiu wprowadzając nowe, stworzone przez siebie. Nazwę JUDO można tłumaczyć jako "drogę do zwinności" lub "drogę ustępowania" (JU - zwinnie, ustępować; DO - droga, zasada).
Tę tytułową zasadę judo - zasadę "JU" (ustępowanie) wyjaśnia Kano na przykładzie: "Przypuśćmy, że siłę człowieka oceniamy w jednostkach od 1 do 10. Np. siła mojego przeciwnika równa się 10 jednostkom, moja siła - 7 jednostkom. Z tego wynika, że gdybym nawet użył całej swojej siły przeciwko sile przeciwnika, to mierząc siłę przeciwko sile musiałbym przegrać. Jednak, gdy zamiast przeciwdziałać mu swoją siłą, ustąpię mu na tyle by nie stracić równowagi, wówczas przeciwnik nie przygotowany na taki manewr, pochyli się w przód i straci równowagę. W tym położeniu jest on zdecydowanie słabszy (nie ze względu na swoją siłę fizyczną, lecz niedogodną pozycję) i jego siła przeciwko mojej wynosi dajmy na to 3 jednostki, zamiast normalnych 10. Ja natomiast utrzymuję równowagę i posiadam siłę 7 jednostek. W tym momencie mogę pokonać przeciwnika, używając do tego połowy swojej siły, tj. 3,5 jednostki. Sytuacja ta pozwoli mi na zachowanie drugiej połowy siły do innych celów". Oczywiście walka nie polega jedynie na ustępowaniu; w celu jej dogodnego przeprowadzenia stosuje się różnego rodzaju dźwignie itp. sposoby bezpośredniego, otwartego ataku.
Druga zasada judo to maksimum efektu (skuteczności), polegająca na stosowaniu racjonalnych, czyli odpowiednich rzutów i chwytów.
Współczesne judo jest sportem ściśle ograniczonym przepisami opartymi na starych japońskich zasadach walki wręcz. Jest to rodzaj walki zapaśniczej, wymagającej specjalnego ubioru zwanego "judogi". Jakkolwiek judo wywodzi się z wojskowej sztuki walki na śmierć i życie, zastosowanie judo do obrony osobistej jest obecnie celem drugoplanowym. Ogólny rozwój fizyczny, a następnie uzyskanie skuteczności w zawodach, oto główne cele współczesnego judo. Celem przewodnim, uzyskanym przez systematyczne ćwiczenia, wysuniętym przez twórcę judo - Jigoro Kano, jest "doskonalenie samego siebie".
Judo przyczynia się do harmonijnego rozwoju, przekonuje, że nie siła i ciężar ciała, a szybkość i zręczność są czynnikami decydującymi w działaniu. Jest dla młodzieży właściwym systemem wychowania fizycznego, sportem, który najlepiej przygotowuje do życia. Pozwala młodzieży nie tylko odkryć i rozwijać własne możliwości, ale także osiągnąć skuteczność w działaniu. Judo rozwija szybkość, zwinność, wytrzymałość i siłę, a także spostrzegawczość, opanowanie, odwagę, odporność, koncentrację i wytrwałość. Jego wpływ wychowawczy jest niezaprzeczalny.
W judo istnieją tak zwane stopnie zaawansowania technicznego "kyu" i "dan". Są one odpowiednikiem klas sportowych w innych dyscyplinach sportu. Przejście do każdego następnego stopnia wymaga odpowiedniej ilości wygranych walk i opanowania pewnej liczby elementów technicznych. Z biegiem czasu konsekwentnie zmieniała się technika judo w kierunku maksymalnej skuteczności. Od początku istnienia judo w nowoczesnej formie stało się ono sportem walki, wymagającym wieloletniego żmudnego treningu, w którym elementy techniki wyćwiczone są na bazie wielkiej ilości powtórzeń, wyrabiania siły i szybkości, a wszystkie zewnętrzne czynniki podporządkowane są skuteczności.
Trening judo jest bardzo ciężki i dla uzyskania wysokiej klasy niezbędne jest ćwiczenie 5 - 6 razy w tygodniu. Trening zaczyna się 20-minutową rozgrzewką, która zawiera ćwiczenia ogólnorozwojowe oraz specjalne ćwiczenia techniczne, później następuje godzina ciągłej walki treningowej (randori), a następnie wiele ćwiczeń o różnego rodzaju natężenia (np. tzw. uchikomi - tj. powtórzeń "wejść" bez rzucenia przeciwnika na matę, wykonywanych w szybkim tempie), uzupełniających ćwiczeń siłowych itd. Ćwiczenia siłowe ze sztangą i na przyrządach są już od lat uznanym i powszechnie stosowanym uzupełnieniem treningu technicznego. Nie można głosić fałszywych haseł, że siła jest w judo nieistotna. Siła i wytrzymałość są równie ważne jak umiejętności techniczne.
"W judo nie ma sekretów, postęp zależy od zdolności i wytrwałości danej jednostki i od nauczyciela. Czy słaby może pokonać olbrzyma, względnie czy judoka może zwyciężyć zapaśnika albo boksera, zależy całkowicie od indywidualnych cech obu przeciwników Są dobrzy bokserzy, judoka i zapaśnicy. Wszyscy mają możliwość wygrania walki w oparciu o zręczność i umiejętności techniczne. Ten z przeciwników, który potrafi pierwszy zastosować skutecznie swoją technikę, będzie niewątpliwie zwycięzcą" - K. Kobayashi.
Udział w zawodach jest ostatecznym sprawdzianem umiejętności, wartości fizycznych. i psychicznych judoka. Zachowanie w tych warunkach jest najlepszym sprawdzianem wartości uprawiającego judo. Nauczanie judo przebiega w stopniach zaawansowania technicznego "kyu" i "dan". Każdy z ćwiczących, po opanowaniu pewnej ilości elementów technicznych i złożeniu specjalnego egzaminu, uzyskuje wyższy stopień i ma prawo noszenia pasa odpowiedniego koloru. Najniższym stopniem jest 6 kyu.
Technikę judo podzielić można na dwie zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza) i chwyty (katame-waza):
Druga zasada judo to maksimum efektu (skuteczności), polegająca na stosowaniu racjonalnych, czyli odpowiednich rzutów i chwytów.
Współczesne judo jest sportem ściśle ograniczonym przepisami opartymi na starych japońskich zasadach walki wręcz. Jest to rodzaj walki zapaśniczej, wymagającej specjalnego ubioru zwanego "judogi". Jakkolwiek judo wywodzi się z wojskowej sztuki walki na śmierć i życie, zastosowanie judo do obrony osobistej jest obecnie celem drugoplanowym. Ogólny rozwój fizyczny, a następnie uzyskanie skuteczności w zawodach, oto główne cele współczesnego judo. Celem przewodnim, uzyskanym przez systematyczne ćwiczenia, wysuniętym przez twórcę judo - Jigoro Kano, jest "doskonalenie samego siebie".
Judo przyczynia się do harmonijnego rozwoju, przekonuje, że nie siła i ciężar ciała, a szybkość i zręczność są czynnikami decydującymi w działaniu. Jest dla młodzieży właściwym systemem wychowania fizycznego, sportem, który najlepiej przygotowuje do życia. Pozwala młodzieży nie tylko odkryć i rozwijać własne możliwości, ale także osiągnąć skuteczność w działaniu. Judo rozwija szybkość, zwinność, wytrzymałość i siłę, a także spostrzegawczość, opanowanie, odwagę, odporność, koncentrację i wytrwałość. Jego wpływ wychowawczy jest niezaprzeczalny.
Trening judo jest bardzo ciężki i dla uzyskania wysokiej klasy niezbędne jest ćwiczenie 5 - 6 razy w tygodniu. Trening zaczyna się 20-minutową rozgrzewką, która zawiera ćwiczenia ogólnorozwojowe oraz specjalne ćwiczenia techniczne, później następuje godzina ciągłej walki treningowej (randori), a następnie wiele ćwiczeń o różnego rodzaju natężenia (np. tzw. uchikomi - tj. powtórzeń "wejść" bez rzucenia przeciwnika na matę, wykonywanych w szybkim tempie), uzupełniających ćwiczeń siłowych itd. Ćwiczenia siłowe ze sztangą i na przyrządach są już od lat uznanym i powszechnie stosowanym uzupełnieniem treningu technicznego. Nie można głosić fałszywych haseł, że siła jest w judo nieistotna. Siła i wytrzymałość są równie ważne jak umiejętności techniczne.
"W judo nie ma sekretów, postęp zależy od zdolności i wytrwałości danej jednostki i od nauczyciela. Czy słaby może pokonać olbrzyma, względnie czy judoka może zwyciężyć zapaśnika albo boksera, zależy całkowicie od indywidualnych cech obu przeciwników Są dobrzy bokserzy, judoka i zapaśnicy. Wszyscy mają możliwość wygrania walki w oparciu o zręczność i umiejętności techniczne. Ten z przeciwników, który potrafi pierwszy zastosować skutecznie swoją technikę, będzie niewątpliwie zwycięzcą" - K. Kobayashi.
Udział w zawodach jest ostatecznym sprawdzianem umiejętności, wartości fizycznych. i psychicznych judoka. Zachowanie w tych warunkach jest najlepszym sprawdzianem wartości uprawiającego judo. Nauczanie judo przebiega w stopniach zaawansowania technicznego "kyu" i "dan". Każdy z ćwiczących, po opanowaniu pewnej ilości elementów technicznych i złożeniu specjalnego egzaminu, uzyskuje wyższy stopień i ma prawo noszenia pasa odpowiedniego koloru. Najniższym stopniem jest 6 kyu.
Technikę judo podzielić można na dwie zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza) i chwyty (katame-waza):
- NAGE-WAZA - technika rzutów, stosowana wówczas, gdy przeciwnik traci równowagę, lub jest z niej wytrącony. Rzut wykonywany jest przeważnie przez zastawienie drogi (po której dąży przeciwnik aby uzyskać równowagę) nogą, biodrami, stopą itd. tak, aby przez dalsze wychylenie rękami doprowadzić go do upadku na plecy. W grupie tej występują również kontrataki oraz połączenia dwu lub więcej pojedynczych rzutów - tzw. kombinacje. Przejścia do drugiej dużej grupy elementów techniki - sprowadzenia do walki w parterze (hairi-kata) - to specyficzny, odrębny dział techniki.
- KATAME-WAZA - dosłownie: technika obezwładnień - dzieli się na trzy podgrupy: trzymania, dźwignie i duszenia. Trzymania - polegają na utrzymaniu przeciwnika na plecach na macie, tak aby można było całkowicie kontrolować jego ruchy. Za utrzymanie przeciwnika w ten sposób przez 30 sekund otrzymuje się punkt (ippon) i wygrywa walkę. Dźwignie - w walce sportowej dozwolone jest stosowanie dźwigni (tj. wyłamywania i wykręcania) jedynie na staw łokciowy. Doprowadzenie do sytuacji, która w samoobronie pozwoliłaby na unieszkodliwienie przeciwnika, daje wygraną w walce sportowej. Duszenia - tj. nacisk krawędzią przedramienia lub kołnierzem judogi na krtań lub tętnicę szyjną.
W każdej z tych grup, podobnie jak przy rzutach, występują również obrony i kontrataki oraz kombinacje różnych elementów. Wszystkie te elementy techniki zostały dla celów szkoleniowych usystematyzowane przy uwzględnieniu dwóch generalnych założeń: - ich znaczenia praktycznego tj. skuteczności i częstości występowania w zawodach, - możliwości właściwego, technicznego opanowania przez ćwiczących.
Powyższy artykuł został zaczerpnięty z oficjalnej strony Polskiego Związku Judo.
W latach 1959-1961 dr Bohdan DZIEMIDOK - adiunkt w katedrze filozofii UMCS w Lublinie, zapoznał się z judo w Związku Radzieckim, w okresie gdy przybywał tam przygotowując się do pracy doktorskiej. Wykonywał w tym kierunku duże zdolności, opanował w ciągu 2 lat całkiem dobrze arkana tej sztuki. Po powrocie do Lublina z zapałem zaczął ją upowszechniać. Pierwszymi zawodnikami byli: Janusz Steć, Henryk Szymaszek, Mirosław Prandota, Nikodem Żukowski.
Od 1961 roku judo uprawiano w:
We wrześniu 1967 roku założono Okręgowy Związek Judo w Lublinie, którego pierwszym prezesem przez okres jednego miesiąca został Bohdan Dziemidok. Od 1967 do 1992 roku funkcje prezesa Okręgowego Związku Judo w Lublinie pełnił Nikodem Żukowski. Od 1992 roku do chwili obecnej funkcje prezesa związku pełni Józef Tkaczyk.
Od 1970 roku szkoleniem młodzieży w Lublinie zajmowały się kluby sportowe:
Podczas Mistrzostw Polski Młodzików w Łodzi w 1972 roku pierwszy złoty medal dla klubu zdobywa Krzysztof Jarosz, brązowy medal – Krzysztof Chaberko. Na punktowanych 5 miejscach znaleźli się: Jerzy Wiejak i Marek Mitrus. Dobrze też w tym okresie prezentowali się: Wiesław Nalepa, Marek Tomecki, Marek Kukier, Piotr Sternik, Mirosław Korgul.
W drużynowym Pucharze Polski Seniorów rozegranym w Lublinie w 1974 roku zespół „Energetyka” uplasował się na 5 miejscu. W składzie drużyny wystąpili: Józef Tkaczyk, Roman Grzelak, Zbigniew Migal, Waldemar Smyk.
Drużynowe Mistrzostwa Polski Juniorów Młodszych rozegrane w Bydgoszczy w 1978 roku zakończyły się zdobyciem złotego medalu przez judoków z „Energetyka”. Świetnie też prezentują się juniorzy młodsi podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Kłobucku w 1980 roku zdobywając dwa złote medale: Piotr Pisula i Jerzy Sztejmiec, oraz brązowy: Włodzimierz Łaguń.
Medalistami Mistrzostw Polski Juniorów zostają: Tadeusz Janczak, Andrzej Staszek, Marek Szalast, Mariusz Zieliński.
Na terenie województwa lubelskiego w latach 1970-1980 sekcje judo znalazły miejsce w klubach sportowych: Zakładowy Klub Sportowy „Wisła” w Puławach, Wojskowy Klub Sportowy „Orlęta” w Dęblinie, Ludowy Klub Sportowy „Hortex” w Rykach. Po 1980 roku judo uprawiano już w Międzyszkolnym Klubie Sportowym „Judo” w Chełmie, Uczniowskim Klubie Sportowym „Feniks” w Modliborzycach, Akademickim Związku Sportowym „Puławy” w Puławach, Szkolnym Klubie Sportowym „Shiroikaj” w Świdniku, Międzyszkolnym Klubie Sportowym „Padwa” w Zamościu, Uczniowskim Klubie Sportowym „Gostynianum” w Lublinie, Towarzystwie Sportowo-Turystycznym „Sokolik” w Lublinie.
Okręgowy Związek Judo w Lublinie aktualnie zrzesza:
Z chwilą powołania pierwszego młodzieżowego klubu sportowego „Energetyk” Lublin w 1970 roku, przedstawiciele tej dyscypliny sportu zanotowali duże sukcesy na arenie międzynarodowej i Polski. Niewątpliwie największym wynikiem sportowym może poszczycić się Małgorzata Codello, podopieczna trenera Józefa Tkaczyka, która w pierwszych historycznych Mistrzostwach Europy Juniorek w 1986 roku w Leondig (Austria) wywalczyła brązowy medal w kategorii wagowej 52 kg. Na koncie tej utalentowanej zawodniczki z MKS Lublin znalazło się ponad 20 medali zdobytych w zawodach międzynarodowych i rangi Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych. Wysokie wyniki sportowe przypadły też w udziale innej zawodniczce, podopiecznej trenera Józefa Tkaczyka – Magdalenie Morawskiej, która w barwach MKS Lublin, WKS „Lublinianka” a następnie KS „Lublinianka” zdobyła 6 medali w Mistrzostwach Polski Seniorek (1 złoty, 1 srebrny, 4 brązowe), oraz 10 medali w zawodach międzynarodowych i mistrzowskich (MMP, MPJ, OOM).
Do grona medalistów Mistrzostw Polski Seniorek i Seniorów należy dołączyć Monikę Morawiecką z MKS Lublin (IX miejsce ME Juniorek Wrocław 1987 rok), Radosławę Ziarno, Ninę Pawłowicz, Stanisława Janczaka z KS „Lublinianka”, Katarzynę Szlendak z MKS „Judo” Chełm.
W obecnej chwili stan lubelskiego judo przedstawia się skromnie w odniesieniu do lat poprzednich. Sukcesami pochwalić się mogą głównie przedstawiciele takich klubów sportowych jak: Uczniowski Klub Judo „Legion” w Zamościu, Międzyszkolny Klub Sportowy „Judo-Chełm” w Chełmie, Akademicki Związek Sportowy „Puławy” w Puławach i Uczniowski Klub Sportowy „Spartakus” w Lublinie. Przedstawiciele tych klubów: Katarzyna Szlendak, Katarzyna Kurdziel, Bartłomiej Kot, Arleta Podolak, Jagoda Misztal, Dorota Kuśmierz, Izabela Badurek, Witold Szabelski są medalistami Mistrzostw Polski, Młodzieży, Juniorek i Juniorów, oraz Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Arleta Podolak z UKJ „Legion” w Zamościu, oraz Bartłomiej Kot z MKS „Judo-Chełm” reprezentowali Polskę w Mistrzostwach Europy Juniorów i Juniorek.
W 2017 roku lubelskie judo obchodziło jubileusz 50 - lecia .
Województwo lubelskie reprezentowane jest w systemie sportu młodzieżowego przez udział w zawodach krajowych, jak: Mistrzostwa Międzywojewódzkie Młodzików, Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży, Mistrzostwa Polski Juniorów, Młodzieżowe Mistrzostwa Polski, Puchary Polski.
Wysokie punktowane miejsca zajmują przedstawiciele UKS Spartakus Lublin (Konrad Wójcik, Michał Wójcik, Kacper Zgrajka), UKJ Legion Zamość (Agata Zygmunt, Natalia Podolak, Martin Sendłak), MULKS Technik-Orion Radzyń Podlaski (Franciszek Gepner, Andrzej Kowalik, Jan Zajko), KS Rei Świdnik (Iga Łobińska, Patryk Strzałkowski).
W Drużynowych Mistrzostwach Polski Województw Młodzików w Judo rozegranych 1 grudnia 2019 roku w Józefowie k/Warszawy nasza reprezentacja wywalczyła brązowy medal.
W Pucharach Polski Juniorów przedstawiciel UKS Spartakus Lublin - Kacper Zgrajka zajmował pozycje na podium.
Historia lubelskiego judo zbliża się do jubileuszu 55 - lecia, które przypada w 2022 roku.
Powyższy artykuł został zaczerpnięty z oficjalnej strony Polskiego Związku Judo.
Rys historyczny lubelskiego Judo
W latach 1959-1961 dr Bohdan DZIEMIDOK - adiunkt w katedrze filozofii UMCS w Lublinie, zapoznał się z judo w Związku Radzieckim, w okresie gdy przybywał tam przygotowując się do pracy doktorskiej. Wykonywał w tym kierunku duże zdolności, opanował w ciągu 2 lat całkiem dobrze arkana tej sztuki. Po powrocie do Lublina z zapałem zaczął ją upowszechniać. Pierwszymi zawodnikami byli: Janusz Steć, Henryk Szymaszek, Mirosław Prandota, Nikodem Żukowski.
Od 1961 roku judo uprawiano w:
- TKKF „Sokół” - szkoleniowcy: Bohdan Dziemidok, Janusz Steć, Henryk Szymaszek, Mirosław Prandota, Franciszek Mazurek, Nikodem Żukowski,
- TTKF „Gwardzista” - szkoleniowiec: Marian Podkański,
- TTKF „Lancet”,
- KU AZS – KUL, WSR, UMCS, WSI - szkoleniowcy: Nikodem Żukowski, Mirosław Prandota.
We wrześniu 1967 roku założono Okręgowy Związek Judo w Lublinie, którego pierwszym prezesem przez okres jednego miesiąca został Bohdan Dziemidok. Od 1967 do 1992 roku funkcje prezesa Okręgowego Związku Judo w Lublinie pełnił Nikodem Żukowski. Od 1992 roku do chwili obecnej funkcje prezesa związku pełni Józef Tkaczyk.
Od 1970 roku szkoleniem młodzieży w Lublinie zajmowały się kluby sportowe:
- 1970-1981 Klub Sportowy „Energetyk” - szkoleniowcy: Nikodem Żukowski, Henryk Szymaszek, Jerzy Konarski, Sławomir Urbański, Witold Wilgusiak, Jan Pawłowicz, Józef Tkaczyk, Roman Grzelak,
Podczas Mistrzostw Polski Młodzików w Łodzi w 1972 roku pierwszy złoty medal dla klubu zdobywa Krzysztof Jarosz, brązowy medal – Krzysztof Chaberko. Na punktowanych 5 miejscach znaleźli się: Jerzy Wiejak i Marek Mitrus. Dobrze też w tym okresie prezentowali się: Wiesław Nalepa, Marek Tomecki, Marek Kukier, Piotr Sternik, Mirosław Korgul.
W drużynowym Pucharze Polski Seniorów rozegranym w Lublinie w 1974 roku zespół „Energetyka” uplasował się na 5 miejscu. W składzie drużyny wystąpili: Józef Tkaczyk, Roman Grzelak, Zbigniew Migal, Waldemar Smyk.
Drużynowe Mistrzostwa Polski Juniorów Młodszych rozegrane w Bydgoszczy w 1978 roku zakończyły się zdobyciem złotego medalu przez judoków z „Energetyka”. Świetnie też prezentują się juniorzy młodsi podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Kłobucku w 1980 roku zdobywając dwa złote medale: Piotr Pisula i Jerzy Sztejmiec, oraz brązowy: Włodzimierz Łaguń.
Medalistami Mistrzostw Polski Juniorów zostają: Tadeusz Janczak, Andrzej Staszek, Marek Szalast, Mariusz Zieliński.
- 1981-1991 Międzyszkolny Klub Sportowy „Lublin” - szkoleniowcy: Józef Tkaczyk, Władysław Michałek, Waldemar Białowąs, Andrzej Jamielniak,
- 1981-1991 Wojskowy Klub Sportowy „Lublinianka” - szkoleniowcy: Jan Pawłowicz, Andrzej Trojnar, Andrzej Kobiałko, Waldemar Białowąs, Waldemar Podsiadły, Józef Tkaczyk, Andrzej Jamielniak,
- 1991-2005 Klub Sportowy „Lublinianka” - szkoleniowcy: Józef Tkaczyk, Waldemar Podsiadły, Andrzej Jamielniak, Magdalena Morawska,
- 2001- wówczas szkoleniowcami Uczniowskiego Klubu Sportowego „Spartakus” byli: Józef Tkaczyk, Andrzej Jamielniak, Tomasz Wybranowski. Obecnie kadrę szkoleniową klubu tworzą: Józef Tkaczyk, Paweł Wójcik, Edyta Rojek.
Na terenie województwa lubelskiego w latach 1970-1980 sekcje judo znalazły miejsce w klubach sportowych: Zakładowy Klub Sportowy „Wisła” w Puławach, Wojskowy Klub Sportowy „Orlęta” w Dęblinie, Ludowy Klub Sportowy „Hortex” w Rykach. Po 1980 roku judo uprawiano już w Międzyszkolnym Klubie Sportowym „Judo” w Chełmie, Uczniowskim Klubie Sportowym „Feniks” w Modliborzycach, Akademickim Związku Sportowym „Puławy” w Puławach, Szkolnym Klubie Sportowym „Shiroikaj” w Świdniku, Międzyszkolnym Klubie Sportowym „Padwa” w Zamościu, Uczniowskim Klubie Sportowym „Gostynianum” w Lublinie, Towarzystwie Sportowo-Turystycznym „Sokolik” w Lublinie.
Okręgowy Związek Judo w Lublinie aktualnie zrzesza:
- Uczniowski Klub Sportowy „Spartakus” w Lublinie,
- Miejski Klub Sportowy „Kalina-Lublin” w Lublinie,
- Klub Sportowy Judo „REI” w Świdniku,
- Międzyszkolny Klub Sportowy „Judo-Chełm” w Chełmie,
- Uczniowski Klub Judo „Legion” w Zamościu,
- Młodzieżowy Klub Judo „Lublinianka-Team” w Lublinie,
- Międzyszkolny Uczniowski Ludowy Klub Sportowy „Technik-Orion” w Radzyniu Podlaskim,
- Uczniowski Klub Sportowy „Judo Team Modliborzyce” w Modliborzycach,
- Uczniowski Klub Sportowy „SKAUT” w Lublinie,
- Uczniowski Klub Sportowy „RONIN” w Lublinie,
- Klub Sportowy "Puławska Akademia Karate Tradycyjnego" w Puławach.
Z chwilą powołania pierwszego młodzieżowego klubu sportowego „Energetyk” Lublin w 1970 roku, przedstawiciele tej dyscypliny sportu zanotowali duże sukcesy na arenie międzynarodowej i Polski. Niewątpliwie największym wynikiem sportowym może poszczycić się Małgorzata Codello, podopieczna trenera Józefa Tkaczyka, która w pierwszych historycznych Mistrzostwach Europy Juniorek w 1986 roku w Leondig (Austria) wywalczyła brązowy medal w kategorii wagowej 52 kg. Na koncie tej utalentowanej zawodniczki z MKS Lublin znalazło się ponad 20 medali zdobytych w zawodach międzynarodowych i rangi Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych. Wysokie wyniki sportowe przypadły też w udziale innej zawodniczce, podopiecznej trenera Józefa Tkaczyka – Magdalenie Morawskiej, która w barwach MKS Lublin, WKS „Lublinianka” a następnie KS „Lublinianka” zdobyła 6 medali w Mistrzostwach Polski Seniorek (1 złoty, 1 srebrny, 4 brązowe), oraz 10 medali w zawodach międzynarodowych i mistrzowskich (MMP, MPJ, OOM).Do grona medalistów Mistrzostw Polski Seniorek i Seniorów należy dołączyć Monikę Morawiecką z MKS Lublin (IX miejsce ME Juniorek Wrocław 1987 rok), Radosławę Ziarno, Ninę Pawłowicz, Stanisława Janczaka z KS „Lublinianka”, Katarzynę Szlendak z MKS „Judo” Chełm.
W obecnej chwili stan lubelskiego judo przedstawia się skromnie w odniesieniu do lat poprzednich. Sukcesami pochwalić się mogą głównie przedstawiciele takich klubów sportowych jak: Uczniowski Klub Judo „Legion” w Zamościu, Międzyszkolny Klub Sportowy „Judo-Chełm” w Chełmie, Akademicki Związek Sportowy „Puławy” w Puławach i Uczniowski Klub Sportowy „Spartakus” w Lublinie. Przedstawiciele tych klubów: Katarzyna Szlendak, Katarzyna Kurdziel, Bartłomiej Kot, Arleta Podolak, Jagoda Misztal, Dorota Kuśmierz, Izabela Badurek, Witold Szabelski są medalistami Mistrzostw Polski, Młodzieży, Juniorek i Juniorów, oraz Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Arleta Podolak z UKJ „Legion” w Zamościu, oraz Bartłomiej Kot z MKS „Judo-Chełm” reprezentowali Polskę w Mistrzostwach Europy Juniorów i Juniorek. |
| Arleta Podolak |
Kariera sportowa Arlety Podolak rozpoczęła się początkowo w Międzyszkolnym Klubie Sportowym "Padwa" Zamość, który potem został przekształcony w Uczniowski Klub Judo "Legion" Zamość i trwa do chwili obecnej. W barwach Zamościa, Arleta w 2007 i 2008 roku zdobywała brązowe medale Mistrzostw Polski kadetek, w 2009 wywalczyła Wicemistrzostwo Polski kadetek. Mistrzynią Polski juniorek została w 2010 roku.
Arleta Podolak w latach 2010 - 2012 reprezentowała AZS UW Warszawa, 2013 - 2016 KS Czarni Bytom, od 2017 KS Gwardia Warszawa. W 2013 roku została Mistrzynią Świat juniorek i brązową medalistką Mistrzostw Europy juniorek. W 2015 roku zdobyła brązowy medal Młodzieżowych Mistrzostw Europy.
Największymi sukcesami na zawodach seniorskich były: Mistrzostwo Europy w turnieju drużynowym w 2016 roku, Wicemistrzostwo Świata w turnieju drużynowym w 2015 roku, srebrny medal w turnieju drużynowym i brązowy indywidualnie podczas Światowych Igrzysk Wojskowych w 2015 roku, brązowy medal Mistrzostw Europy w turnieju drużynowym w 2014 roku, wojskowe Mistrzostwo Świata w 2016 roku.
Czterokrotna Mistrzyni Polski seniorek - 2013, 2014, 2015, 2017, Wicemistrzyni Polski 2012, brązowa medalistka 2011. Uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku w Rio de Janerio.
W 2012 roku, Iza Badurek z UKS Spartakus Lublin zdobywa brązowy medal dla naszego regionu w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski.
W 2012 roku lubelskie judo obchodziło jubileusz 45 - lecia.
Czterokrotna Mistrzyni Polski seniorek - 2013, 2014, 2015, 2017, Wicemistrzyni Polski 2012, brązowa medalistka 2011. Uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku w Rio de Janerio.
W 2012 roku, Iza Badurek z UKS Spartakus Lublin zdobywa brązowy medal dla naszego regionu w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski.
W 2012 roku lubelskie judo obchodziło jubileusz 45 - lecia.
W 2017 roku lubelskie judo obchodziło jubileusz 50 - lecia .
Województwo lubelskie reprezentowane jest w systemie sportu młodzieżowego przez udział w zawodach krajowych, jak: Mistrzostwa Międzywojewódzkie Młodzików, Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży, Mistrzostwa Polski Juniorów, Młodzieżowe Mistrzostwa Polski, Puchary Polski.
Wysokie punktowane miejsca zajmują przedstawiciele UKS Spartakus Lublin (Konrad Wójcik, Michał Wójcik, Kacper Zgrajka), UKJ Legion Zamość (Agata Zygmunt, Natalia Podolak, Martin Sendłak), MULKS Technik-Orion Radzyń Podlaski (Franciszek Gepner, Andrzej Kowalik, Jan Zajko), KS Rei Świdnik (Iga Łobińska, Patryk Strzałkowski).
W Drużynowych Mistrzostwach Polski Województw Młodzików w Judo rozegranych 1 grudnia 2019 roku w Józefowie k/Warszawy nasza reprezentacja wywalczyła brązowy medal.
 |
| Drużyna Województwa Lubelskiego na podium |
W Pucharach Polski Juniorów przedstawiciel UKS Spartakus Lublin - Kacper Zgrajka zajmował pozycje na podium.
 |
| Kacper Zgrajka - III miejsce |
___________________________________________________________________________
Zdjęcia archiwalne:
 |
| TKKF Sokół (lata 1967-1969) |
 |
| TKKF Sokół (lata 1967-1969) |
 |
| TKKF Sokół (lata 1967-1969) |
 |
| TKKF Sokół (lata 1967-1969) |
 |
| TKKF Sokół (lata 1967-1969) |
 |
| KS Energetyk (1972) |
 |
| MKS Lublin (1986) |
 |
| Grupa żeńska WKS Lublinianka (1991) |
 |
| KS Lublinianka (2003) |
 |
| ''Trenuj z mistrzami'' (Świdnik 2010) |
 |
| ''Trenuj z mistrzami'' (Świdnik 2010) |
 |
| ''Trenuj z mistrzami'' (Świdnik 2010) |
Świetnie napisany artykuł. Jak dla mnie bomba.
OdpowiedzUsuńWitam mam na imie Natalia Kowalska moj śp juz tato to Bogdan Kowalski ,ktory kochał judo i byl aktywny w klubie lubelskim Energetyk w latach 70 i 80 . Mam pyt poprostu... czemu nic nie jest napisane o nim ? Przeciez pamietam bedac dzieckiem ze wisialy na scianach medale albumy dyplomy i proporczyki z fredzlami ojca . O co chodzi ? Czy mozna prosic o wyjasnienie tego . Czy jest ktos kto pamieta Bogdana K.? Łysego chłopaka w okularkach z bidula staromiejskiego w Lublinie .? Pozdrawiam corka x
OdpowiedzUsuńJa pamiętam Tatę pozdrawiam był moim dobrym kolegą prowadził swego czasu kawiarnie na deptaku pod Pod Papugami
UsuńTrenowałem w tym samym czasie co Twój tata. Był wtedy jednym z czołowych zawodników sekcji. Jego znaczącym osiągnięciem (porównywalnym z mistrzostwem Polski) był złoty medal na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Łodzi w 1977r. Po tym sukcesie był spory artykuł o Twoim tacie w magazynie "Sportowiec"(w dużej bibliotece np. UMCS-u prawdopodobnie można do niego dotrzeć, nie znam numeru ale pewnie był z 1977r). Acha,trenerem taty był Jan Pawłowicz. http://www.mistrzjudo.pl/zawody.php?id=52233
UsuńPozdrawiam